Ludowy Klub Sportowy PIAST Nowa Wieś istnieje od roku 1968. Dużo to i zarazem mało. Różnimy się niewiele od innych klubów o podobnym rodowodzie. Niepodzielnie króluje 'nieśmiertelna' piłka nożna, a nad wszystkim czuwa grupa działaczy społeczników, dla których praca na rzecz klubu jest powołaniem oraz pewnego rodzaju nobilitacją. Warto wspomnieć, iż początki zorganizowanej rywalizacji sportowej w Nowej Wsi sięgają lat pięćdziesiątych. Wówczas to w naszej miejscowości działał Ludowy Zespół Sportowy, który jednak z czasem został przyłączony do LZS Trzebownisko.
PIAST powstał w 1968 jako Ludowy Zespół Sportowy z Nowej Wsi. Głównym orędownikiem powołania klubu z prawdziwego zdarzenia był nieżyjący już, ceniony w środowisku społecznik, a zarazem pierwszy prezes Antoni Woźny, który wcześniejsze lata poświęcił działalności w Resovii Rzeszów. Impuls do powstania klubu w Nowej Wsi dali miejscowi piłkarze, którzy z konieczności grali w okolicznych zespołach m.in. z Trzebowniska, Terliczki czy też Stobiernej. Po powrocie do domów często prowadzili ożywione dyskusje, a za radą i przy wydatnej pomocy Antoniego Woźnego w końcu postanowili cały swój piłkarski zapał pozostawić wśród swoich. To był przełom.
14 maja 1968 roku na zebraniu w miejscowym Domu Ludowym założono Ludowy Zespół Sportowy w Nowej Wsi. Pierwsze mecze drużyna rozgrywała na łące w bliskim sąsiedztwie obecnego stadionu. Rok później zakiełkowała myśl o budowie własnego stadionu. Antoni Woźny razem z Czesławem Pokrzywą, jako 'budowlańcy' z zawodu, opracowali projekt stadionu sportowego i zgłosili do konkursu na najlepsze boisko wiejskie, budowane w czynie społecznym.
Po pierwszych kłopotach i targach związanych z przekazaniem sportowcom części wiejskiego pastwiska ruszyły prace przy budowie stadionu. Pracowali wszyscy, nawet kobiety i dzieci. Kto tylko mógł, dokładał swoją cegiełkę. Uroczyste otwarcie stadionu nastąpiło 10 września 1972 roku, a więc dokładnie w dniu kiedy piłkarska reprezentacja Polski stawała na najwyższym podium przeznaczonym dla mistrzów olimpijskich. Czy można sobie wyobrazić lepszy moment?
Jak na tamte czasy mieliśmy naprawdę imponujący obiekt. Dobrze wykonana płyta, pawilon klubowy z szatniami, natryskami, magazynem i świetlicą oraz dodatkowo boisko do siatkówki. Nie było lepszego boiska LZS-owskiego w naszym regionie, ba, nawet w kraju, dlatego bez problemu wygraliśmy ogólnopolski konkurs, zaś nagrodę (25 tys. zł) przeznaczyliśmy na zakup sprzętu sportowego. Rok później zorganizowaliśmy na naszym stadionie spartakiadę młodzieży, a potem jeszcze wiele innych ciekawych imprez.
Od tego samego, 1972 roku zaczęliśmy funkcjonować jako Ludowy Klub Sportowy PIAST Nowa Wieś. Naszym sponsorem była wtedy spółdzielnia produkcyjno-rolnicza 'Postęp' z Jasionki. W kolejnych latach działalności naszemu klubowi poświęcali swój cenny czas następni po Antonim Woźnym prezesi: Jan Gajdek, Jerzy Łoś, Czesław Pokrzywa, Tadeusz Noworól oraz Wiesław Woźny; działacze społecznicy, dla których przykładem może być Tadeusz Musiał, który działał w klubie nieprzerwanie przez ponad 30 lat.
Dzięki staraniom działaczy w 1984 roku Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Rzeszowie przekazało na rzecz klubu 5-letni autokar marki Autosan. Dzięki temu byliśmy jednym z pierwszych klubów LZS-owskich, który na mecze przemieszczał się własnym autokarem.
Otwarty w 1972 roku nowy stadion przez kolejne 30 lat służył zawodnikom, a także mieszkańcom naszej wioski. Corocznie na stadionie odbywały się zawody sportowe z udziałem zawodników i drużyn z całego regionu i nie tylko. Pod koniec lat 80. na naszym stadionie odbyły się zawody łucznicze, z udziałem zawodników z byłego Związku Radzieckiego. W 1997 roku na turnieju piłkarskim gościliśmy polonijną drużynę Polonia '94 z Kanady. Obok zawodów sportowych nie brakowało również imprez rozrywkowych i występów artystycznych, które gromadziły mieszkańców Nowej Wsi i okolic.
Początek nowego wieku przyniósł szereg zmian w infrastrukturze stadionu. Pozyskane środki finansowe umożliwiły przeprowadzenie wielu zaplanowanym prac, głownie remontowych. Mijały miesiąc za miesiącem, a stadion zmieniał się nie do poznania. Odrestaurowano pawilon sportowy, wybudowano nowe ogrodzenie, postawiono scenę i uporządkowano tereny wokół boiska. Między czasie PIAST wzbogacił się także o rezerwowe boisko piłkarskie. To pozwoliło na realizację najważniejszego przedsięwzięcia, jakim był gruntowny remont głównej płyty boiska. Prace remontowe ruszyły pełną parą wiosną 2005, a po niespełna 2 latach przerwy piłkarze ponownie wybiegli na odnowioną murawę.
Ważną datą w historii klubu jest z pewnością uruchomienie oficjalnej strony internetowej. 15 marca 2001 wystartował serwis Klubu Sportowego PIAST Nowa Wieś. Byliśmy jednym z pierwszych klubów piłkarskich na Podkarpaciu, który oficjalnie funkcjonował w Internecie. Od tego czasu nieprzerwanie informujemy o wszystkich wydarzeniach związanych z naszym klubem. Nasz serwis odwiedzają tysiące sympatyków klubu z całego świata.
Piłkarze rozpoczęli zmagania oczywiście od klasy 'C', ale szybko pokonywali kolejne szczeble drabinki, by już w latach 80-tych zadomowić się w 'okręgówce'. Przez następne lata walczyliśmy o awans do wyższej klasy rozgrywkowej. Będąc kilkakrotnie blisko osiągniecia celu
niestety przegrywaliśmy na finiszu z takimi klubami jak Pogoń Leżajsk, Unia Nowa Sarzyna czy Kolbuszowianka Kolbuszowa. Trzon zaspełu stanowili głównie wychowankowie klubu m.in.: Janusz Czyrek (grał później w takich klubach jak Stal Rzeszów, Zawisza Bydgoszcz, Stal Mielec czy Siarka Tarnobrzeg), Zbigniew Tomaka oraz Jan Augustyn.
Największe sukcesy naszych piłkarzy przypadły na lata 90-te. W sezonie 1992/93 drużyna prowadzona przez znanego przed laty piłkarza Aleksandra Adamowicza wywalczyła historyczny awans do IV ligi. Trzon tej drużyny prowadzonej w następnym sezonie przez Jana Kustrę stanowili: Mariusz Czyrek, Tomasz Szwagiel, Mariusz Bąk, Bogusław Jurek, Grzegorz Potępa, Jacek Walat oraz Zbigniew Pieczonka. Debiutancki sezon w rzeszowskiej 'erce' był niezły, ale 12. miejsce w tabeli klasy regionalnej okazało się niewystarczającym rezultatem do utrzymania. Następne trzy lata to nieustanna walka o powrót w szeregi czwartoligowców, za każdym razem kończona na miejscach wysokich (od drugiego do czwartego), ale nie premiowanych awansem.
Sezon 1997/98 był jednak tylko formalnością. Nie znalazł się żaden zespół zdolny zagrozić naszemu i po raz drugi awansowaliśmy do IV ligi, dystansując następne w tabeli: Grodziszczankę o 9 i Włókniarza Rakszawę o 23 pkt.! wygrywając w rundzie jesiennej 13 spotkań z rzędu. Największy wkład w awans mieli trener Stanisław Róg oraz zawodnicy: Mariusz Czyrek, Piotr Róg, Bogusław Jurek, Jacek Walat, Marek Rzeszutko, Michał Piestrak, Jacek Wiercioch, Janusz Miękisz, i Krzysztof Chwałka.
Kolejny sezon zakończył się największym jak do tej pory sukcesem naszych piłkarzy. Młoda drużyna wzmocniona Januszem Rzeszutkiem, który powrócił po wypożyczeniu ze Stali Rzeszów po kilku pechowo przegranych meczach w dalszej fazie rozgrywek radziła już sobie wspaniale odnosząc kilka okazałych zwycięstw. Ostatecznie beniaminek z Nowej Wsi zakończył sezon na 9 pozycji w tabeli z 50 zdobytymi punktami, ulegając tylko tak klasowym zespołom jak Stal Rzeszów, JKS Jarosław, Resovia Rzeszów. Trzon drużyny prowadzonej nadal przez trenera Stanisława Roga stanowili: Mariusz Czyrek, Piotr Róg, Bogusław Jurek, Jacek Walat, Marek Rzeszutko, Piotr Musiał, Janusz Rzeszutek, Jacek Wiercioch i Krzysztof Chwałka. W kolejnym sezonie drużyna osłabiona brakiem kilku podstawowych zawodników nie grała już tak rewelacyjnie kończąc niestety sezon na przedostatniej pozycji w tabeli.
Po degradacji do klasy okręgowej drużynę opuściło 8! podstawowych piłkarzy. Mocno przebudowany i odmłodzony zespół pod okiem Stanisława Roga z roku na rok czyniła postępy. PIAST dwukrotnie plasował się w ścisłej czołówce piątoligowej tabeli, jednak okazało się to nie wystarczające, aby powrócić do IV ligi. W kolejnych latach z zespołu ubywało coraz więcej wychowanków, którzy do tej pory stanowili o jego sile, a ich miejsce z konieczności zajmowali piłkarze z innych drużyn. Brak pracy z młodzieżą w poprzednim dziesięcioleciu odbił się negatywnie na wynikach drużyny. Szczególnie dotkliwy był sezon 2005/2006, zakończony spadkiem do A klasy, w której nasza drużyna nie grała już od niepamiętnych lat.
Od 2003 w klubie ponownie zaczęła kwitnąć praca z młodzieżą. W dwóch grupach wiekowych treningi rozpoczęło blisko 40 młodych chłopców. Pod okiem trenera Jacka Walata uczą się piłkarskiego abecadła i z sukcesami reprezentują nasz klub w rozgrywkach młodzieżowych. Mamy nadzieję, że wkrótce ci zawodnicy będą stanowić o sile pierwszej drużyny, a dzięki ich postawie PIAST nawiąże do swoich największych sukcesów.
W 1981 roku dzięki inicjatywie prezesa Okręgowego Związku Łuczniczego Bolesława Pazdana oraz naszego ówczesnego prezesa Czesława Pokrzywy została utworzona sekcja łucznicza. Ogromne wsparcie otrzymaliśmy ze strony Wojewódzkiego Zrzeszenia LZS oraz jego prezesa Janusza Czerwonki. Sprzęt zakupiliśmy z rozwiązującego się klubu ze Stalowej Woli.
Pracę z młodzieżą od samego początku prowadził Jan Szeliga, któremu społecznie pomagała żona Maria, olimpijka z Moskwy'80, wielokrotna mistrzyni Polski. Sekcja ta najbardziej rozsławiła nasz klub, m. in. drużynowo zajęliśmy drugie miejsce na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w 1985 roku. Bernadetta Tomaka i Grzegorz Nowak zdobyli 5 medali w swoich kategoriach i pojechali na Mistrzostwa Europy Juniorów, na których Grzegorz zajął bardzo dobrą, 14 pozycję. W roku 1990 do reprezentacji wyjeżdżającej na Mistrzostwa Świata do Szwecji zakwalifikował się Norbert Rusin, a do tradycji przeszło zdobywanie przez naszych zawodników medali na mistrzostwach klubów LZS oraz w kolejnych edycjach Pucharu Polski. Wyniki te zachęciły nas do utworzenia drużyny męskiej i udziału w rozgrywkach ligowych. Szybko zrealizowaliśmy to zadanie i już w 1984 roku awansowaliśmy do II.
Praca trenera Jana Szeligi z roku na rok owocowała coraz większymi sukcesami naszych łuczników, których uwieńczeniem był uzyskany w sezonie 1986 awans naszej męskiej drużyny do I ligi. Jest to jak do tej pory największy sukces naszych sportowców. Wymieńmy więc tych, dzięki którym nasz klub stał się sławny: Grzegorz Nowak, Wiesław Woźny, Janusz Tomaka, Roman Lew, Krzysztof Czyrek, Tomasz Lampart, Jerzy Mucha, Zbigniew Oczoś, Krzysztof Polak, Krzysztof Palczak, Sławomir Subczak, Paweł Kandler, Norbert Rusin oraz trener Jan Szeliga. Finisz debiutanckiego sezonu był dla naszego beniaminka wyjątkowo dramatyczny. W ostatniej rundzie rozgrywek jeden źle oddany w eliminacjach strzał zadecydował, że nasi łucznicy wraz z Resovią, znaleźli się poza finałową 'ósemką'; na szczęście udało się zachować status I-ligowca.
Niestety problemy finansowe z jakimi pod koniec lat 80-tych zaczął borykać się nasz klub zmusiły zarząd do wycofania w 1990 roku męskiej drużyny z rozgrywek ligowych. Nasze barwy reprezentowała też córka państwa Szeligów, Kinga. Osiągnęła ona wiele sukcesów, które pozwoliły jej zakwalifikować się do reprezentacji Polski na Mistrzostwa Świata we Francji w 1993 r. W maju 1994 roku z bolącym sercem rozstawaliśmy się z powodów finansowych z sekcją łuczniczą, której kontynuatorem został istniejący do dzisiaj przy rzeszowskiej Szkole Podstawowej nr 25 - klub Piast 25.
W latach 1980-85 istniała przy Szkole Podstawowej w Trzebownisku sekcja akrobatyki sportowej. Od początku do końca trenerem, opiekunem, a nawet powiernikiem swoich podopiecznych był Jan Przygórzewski.
Drużyna nie brała udziału w oficjalnych rozgrywkach, ograniczając swoje występy do zawodów szczebla wojewódzkiego oraz pokazów akrobatycznych. Należy w tym miejscu wymienić nazwiska najbardziej wyróżniających się dziewcząt: Beaty Płonki, Elżbiety Cisło i Anny Czyrek.
Najkrócej, bo tylko przez 3 lata (1970-73) istniała w naszym klubie sekcja kolarska. W licznej grupie kolarzy prym wiedli czołowi zawodnicy regionu: Ryszard Wisz, Janusz Pomorski oraz Stanisław Migut. Niestety zbyt duże koszty utrzymania sekcji zmusiły działaczy klubu do jej zawieszenia.